close
close

first Drop

Com TW NOw News 2024

Alabama, Kalen Deboer leiden universiteitsvoetbalweek 6 Misery Index
news

Alabama, Kalen Deboer leiden universiteitsvoetbalweek 6 Misery Index

toneelstuk

Het is nog veel te vroeg om te zeggen of Kalen DeBoer een voetbalcoach zal zijn die goed genoeg is voor Alabama, maar hij zal wonderen doen voor de diamantproducerende industrie van de staat. Elke zaterdag in de herfst zullen er onder toezicht van DeBoer genoeg gebalde vuisten, kaken en andere openingen zijn binnen een straal van 480 kilometer rond Tuscaloosa om De Beers een rebranding te laten overwegen.

Dat is precies hoe DeBoer rolt. Het zal altijd een high-wire act blijven. Gedurende vijf wedstrijden als vervanger van Nick Saban zien we allemaal dezelfde dingen – goed en slecht – die we zagen bij de teams van DeBoer in Washington.

Gewaagde playcalling die soms aan roekeloos grenst. Ontvangers die videogames maken, spelen zich af in het veld. Een verdediging die vaak twijfelachtig is. En games die lijken op de laatste paar ronden van de Indy 500, waarin iedereen uitgeput is en de coureurs alle strategie uit het raam gooien en elkaar gaan passeren, in de hoop dat ze vooraan eindigen als de finish komt.

DeBoer won op die manier vorig jaar in Washington acht voetbalwedstrijden, en het maakte vaak niet uit hoe goed of slecht de concurrentie was. Maar het was genoeg om de Huskies naar de nationale kampioenswedstrijd te krijgen, wat DeBoer een aanbod opleverde om Saban te vervangen in het vooraanstaande programma van universiteitsvoetbal.

Maar er bestaat ook zoiets als regressie naar het gemiddelde, en dat voelt als een aanval van voedselvergiftiging, waardoor je midden in de nacht uit bed komt en ervoor zorgt dat je nooit meer van je leven nog een maaltijd wilt eten.

Als je net zo gevaarlijk leeft als DeBoer in zowel Washington als Alabama, zul je uiteindelijk voorovergebogen over een toilet belanden. Voor Alabama-fans die zich niet veel herinneren voordat Saban in 2007 arriveerde, zou gewelddadig kotsen zelfs te verkiezen zijn boven wat ze zaterdag zagen in een verlies van 40-35 tegen Vanderbilt.

HOOGTE EN LAAG: Alabama’s overstuur leidt tot winnaars en verliespartijen in week 6

ANKER NEER: Kalen DeBoer zal het verlies voor Vanderbilt niet overleven

Wat zegt dit resultaat, en de eerste helft van DeBoers debuutseizoen, over Alabama?

Er staat dat hoewel de Crimson Tide nog steeds goed is, het het soort goeds is dat veel programma’s kunnen bereiken. Doet meer denken aan die leuke, gebrekkige en uiteindelijk te verslaan Lincoln Riley-teams in Oklahoma dan aan de ondoordringbare Alabama-run die meer dan tien jaar duurde onder Saban.

De realiteit is – en het is natuurlijk oneerlijk om iemand met de grootste aller tijden te vergelijken – Saban heeft in zijn zeventien seizoenen nog nooit zo’n groot verlies geleden. En ja, daar hoort ook het beruchte Louisiana-Monroe-spel uit 2007 bij.

De context van die wedstrijd was het eerste seizoen van Saban, toen het programma er behoorlijk slecht uitzag, geen verwachtingen had en de ploeg halverwege november vrijwel mentaal uitgecheckt was. Dit was een team uit Alabama dat op de tweede plaats stond en een epische overwinning boekte op Georgia, dat de bekende DeBoer-route volgde: 28-0 omhoog, 34-33 omlaag en vervolgens weer vooraan op een touchdown van 75 meter met iets meer dan nog twee minuten.

Weet hij dat Alabama-fans dit soort hartmisbruik niet kunnen verdragen? Het is niet eens grappig en schattig als ze winnen. Maar wanneer verliezen ze? Als ze gewoon weer een goed team zijn in een conferentie vol goede teams die op een bepaalde zaterdag bijna evenveel kans hebben om te winnen of te verliezen?

Natuurlijk, het is niet goed om voor het eerst sinds 1984 van Vandy te verliezen. Maar gezien de manier waarop Alabama dit seizoen defensief speelde, had het iedereen kunnen zijn. En dat gaat niet vliegen. Het werkte niet echt voor een coach uit Alabama vóór Saban, en het zal zeker niet werken voor een coach na hem. Hoe geweldig de baan ook is, de overweldigende freak-out die DeBoer deze week te wachten staat, zal perfect illustreren waarom zoveel mensen in het universiteitsvoetbal dachten dat iemand die Saban volgde, zichzelf op een mislukking voorbereidde.

Alabama’s twee weken durende whiplash tegen Georgia en Vandy suggereert dat dit een wild seizoen gaat worden met nog veel meer onverwachte resultaten nu we op weg zijn naar de eerste play-off van twaalf teams.

Maar DeBoer werd grotendeels aangenomen omdat het vorig jaar leek alsof hij niet kon verliezen. Was zijn absurde record in wedstrijden met één score onderdeel van een geheime winnende saus, of was het gewoon een onhoudbare meevaller waar Alabama de prijs voor zal betalen?

Laten we eerlijk zijn. Daarachter komen zal een marteling zijn voor Alabama-fans. Daarom staan ​​ze op nummer 1 in de Misery Index, een wekelijkse ranglijst waarvan de fanbases de meeste angst voelen.

Nog vier in ellende

Staat Oklahoma: Een belangrijke reden waarom Mike Gundy bijna twintig jaar in Stillwater heeft gespeeld, is dat er maar heel weinig echt slechte momenten in het voetbal zijn geweest. Vóór dit jaar heeft Gundy slechts vier keer in zijn carrière een verliesreeks van drie wedstrijden meegemaakt. Maar de inzinking van dit seizoen lijkt af te stevenen op een ramp na een verlies van 38-14 thuis tegen West Virginia. De Cowboys waren in deze volledig uitgeput, aangezien West Virginia een voorsprong van 558-227 in yards opstapelde en gemiddeld een belachelijke zes yards per rush scoorde op 65 pogingen. Oklahoma State staat nu 0-3 in de Big 12 en wordt overtroffen door een cumulatief totaal van 102-53.

Missouri: Dit team stond in het voorseizoen op de elfde plaats, grotendeels gebaseerd op een vriendschappelijk schema en de hype van het record van 11-2 van vorig jaar. Dit team heeft op het veld niets gedaan om enige vorm van College Football Playoff-praat te rechtvaardigen, laat staan ​​een nationale ranglijst. Na een niet-competitieve 41-10 nederlaag bij Texas A&M lijken de Tigers zelfs een van de grootste flops van het seizoen. Erger nog, A&M-coach Mike Elko beschuldigde Missouri ervan hun eigen prikbordmateriaal te vervalsen. Het kwam voort uit een post op sociale media van Missouri-ontvanger Theo Wease, die in zijn College Station-hotel aankwam om een ​​Texas A&M-deken te vinden en een briefje, zogenaamd uit Aggies hoek Mike Lee, met de tekst: ‘Wen aan deze deken. Morgen zal het echt zijn.” Elko zei dat het ‘geschenk’ niet van Lee of iemand anders bij Texas A&M kwam en suggereerde dat het een inside job van Drinkwitz was om zijn eigen speler op te peppen. Als het waar is, zou dit het meest interessante aan het seizoen van Missouri tot nu toe zijn.

Purdue: Ryan Walters is altijd een snelle klimmer geweest, een knappe assistent die dertig jaar oud was toen hij zijn eerste baan als defensief coördinator kreeg, bijna universele lof kreeg voor zijn werk op twee scholen en vervolgens op 37-jarige leeftijd als hoofdtrainer bij de Big Ten belandde. Het is niet bijzonder goed gegaan. Hoe gaat iemand die alleen maar succes heeft gehad om met een mislukking van deze omvang, die zoveel op het spel staat voor zijn carrière? Walters is 5-12 bij Purdue, maar jaar 2 was een grote terugval. Na een verrot verlies van 52-6 tegen Wisconsin staat Purdue op 1-4 en wordt hij met 184-44 verslagen door FBS-tegenstanders. Hoewel Purdue-fans hier al eerder zijn geweest – herinnerd worden aan de Darrell Hazell-jaren is geen goede zaak – heeft dit programma sinds eind jaren negentig over het geheel genomen een behoorlijk solide staat van dienst. Het land kan het zich niet veroorloven en mag niet tolereren dat het naar de bodem van de conferentie zakt – vooral nu rivaal Indiana een 6-0 start viert onder eerstejaarscoach Curt Cignetti.

Alabama-Birmingham: De oceaan van lege stoelen in het drie jaar oude Protective Stadium zei het allemaal zaterdag. De fans van Blazers hebben Trent Dilfer bekeken, wiens slechte prestaties alleen worden geëvenaard door zijn arrogantie in het vervreemden van een groep mensen die door de jaren heen veel slecht voetbal hebben getolereerd. Een week na de toondove opmerking van Dilfer: ‘Het is niet zo dat dit een freakin’ Alabama is – alsof UAB-fans daaraan herinnerd moesten worden – deed zijn team niet veel om de controverse te verzachten in een verlies van 71-20 tegen Tulane.

Hoewel Dilfer tijdens de pre-game coachesshow zijn excuses aanbood en beweerde dat fans het verkeerd opvatten, is het moeilijk om te zien dat dit huwelijk te veel langer duurt. Dit is niet de oude UAB. Ze hebben een nieuw stadion en oefenfaciliteit. Ze hebben een fanbase die wil winnen. Ze zouden een van de betere programma’s in het American Athletic moeten zijn. In plaats daarvan zullen zowel Dilfer als atletiekdirecteur Mark Ingram op de proppen komen, en het moet woedend zijn voor UAB-fans omdat het zo onnodig was.

Erger dan alleen maar een doorsnee coachingsfout: Dilfer was een onvoorbereide beroemdheid die aan een universiteitsprogramma was begonnen, ondanks dat hij geen diploma’s of ervaring had die erop wezen dat hij de klus zou kunnen klaren. Zeker, hij was een NFL-quarterback en tv-commentator, maar zijn coachingervaring was beperkt tot een paar jaar op een particuliere middelbare school in Nashville – en dat is te zien.

Miserabel maar niet ellendig genoeg

Zuid-Californië: Zullen Trojans-fans het programma een Mulligan geven voor zijn eerste ronde in de Big Ten? We staan ​​op het punt erachter te komen, want dit seizoen is snel geëvolueerd van veelbelovend naar overweldigend naar enorm teleurstellend. Welke hardheidsdrempel USC ook leek te hebben overschreden in zijn seizoensopeningsoverwinning op LSU, lijkt nu irrelevant nadat het in de afgelopen drie weken twee keer laat was gesmolten. Eerst moest het een touchdown-drive van 89 meter opgeven om te verliezen in Michigan. Nu is het een no-show in het vierde kwartaal tegen Minnesota, dat met nog tien minuten te gaan een onderschepping van Miller Moss aanzette toen USC op het punt stond een voorsprong van twee scores te nemen. In plaats daarvan laat de 24-17 overwinning van de Gophers USC op 3-2 achter. Maar de meer alarmerende statistiek is dat Lincoln Riley zeven van zijn laatste twaalf wedstrijden heeft verloren.

TCU: Hoe verder we komen van seizoen 2022, hoe surrealistischer het zal lijken dat de Horned Frogs onder Sonny Dykes om een ​​landskampioenschap speelden. Heeft een programma het momentum zo snel en dramatisch verspild nadat het op het grootste podium van de sport verscheen? Een nederlaag van 30-19 thuis tegen Houston, dat eerder het slechtste team van de Big 12 leek, laat TCU op 3-3 staan. Na de wedstrijd kon Dykes het niet uitleggen en zei dat hij zijn best moest doen om het team enthousiast te maken om te spelen. Is de cultuur zo snel zelfgenoegzaam geworden?

Oost-Carolina: Het is verbluffend hoe vaak de Pirates hier de afgelopen jaren zijn verschenen, maar het is ook passend. Dit was vroeger een van de gigantische moordprogramma’s van het universiteitsvoetbal, met een grote schare fans en een lange traditie van het winnen van wedstrijden. Maar de realiteit is dat East Carolina al tien jaar niet meer dat programma is en niemand echt kan uitleggen waarom. Zelfs coach Mike Houston, die ooit een slam dunk-huurling leek na het winnen van een nationale titel in de Championship Subdivision in James Madison, is tijdens zijn vijfjarige periode gestrand. Na ECU’s verlies van 55-24 tegen Charlotte heeft Houston slechts vijf van zijn laatste 18 wedstrijden gewonnen en de roep om verandering begint.

Troje: Dit is een trend om in het transferportaaltijdperk in de gaten te houden. In het verleden hadden winnende Groep van Vijf-programma’s de kans om het momentum gaande te houden, zelfs als ze hun coach verloren aan een grotere school. Maar nu is het een stuk moeilijker. Jon Sumrall won 23 van de 27 wedstrijden bij Troy en nam een ​​beterbetaalde baan aan bij Tulane, wat niemand hem tegen zou houden. Maar twintig spelers werden na zijn vertrek overgeplaatst, waaronder een paar naar Tulane en een aantal anderen die naar programma’s voor machtsconferenties gingen. Nu is Troy zomaar 1-5 na een verlies van 38-17 tegen Texas State. Is het beter om deze dramatische ups en downs te hebben of om gewoon behoorlijk goed te zijn en niemand veel interesse te tonen in het inhuren van je opkomende coach?

Kennesaw-staat: Als nieuwkomer op FBS-niveau zijn ze hier gewoon niet klaar voor. Ze zijn misschien nergens op voorbereid. The Owls waren ooit een van de beste FCS-programma’s. Nu staan ​​ze 0-5 na een verlies van 39 punten tegen Jacksonville State en vrijwel zeker het slechtste team in Conference USA, dat Kennesaw State ervan overtuigde mee te doen nadat ze een aantal teams hadden verloren tijdens de herschikking van de conferentie. Vanaf nu doen de Owls niets anders in deze divisie dan het verdunnen van het product en het uitdelen van gemakkelijke W’s.