close
close

first Drop

Com TW NOw News 2024

    • Pete Alonso’s geweldige, onwaarschijnlijke homerun in oktober en een comeback van Mets voor alle leeftijden
    news

    Pete Alonso’s geweldige, onwaarschijnlijke homerun in oktober en een comeback van Mets voor alle leeftijden

    Vaseline Posted on

    De honkbal vloog van Pete Alonso’s knuppel af – op weg naar het hek op het rechterveld … en naar de geschiedenis. Maar niet alleen de geschiedenis van Mets. Geschiedenis van oktober.

    De honkbal vloog van de knuppel van Alonso – en alles veranderde. Een gigantische honkbalwedstrijd na het seizoen. Het lot van de seizoenen van twee teams. En zelfs deze column.

    Ik was niet van plan om in één homerun een hele Weird and Wild-column van oktober te schrijven. Maar toen kwam het dat homerun. Dus waarom heb ik een hele rubriek Weird and Wild besteed aan het proberen het in perspectief te plaatsen? Omdat het…

    Verbazingwekkend – zelfs voor de Mets

    OMG. Wat. Zojuist. Gebeurd.

    Ik weet dat de Mets donderdagavond die wedstrijd in Milwaukee hebben gewonnen. Ik zag het met mijn eigen ogen. Ik zag hoe Pete Alonso rond de honken cirkelde, kusjes uitdeelde, alle vuisten balde die hij tot zijn beschikking had, schreeuwend de nacht van Milwaukee in. Ik weet dat dat is gebeurd.

    Maar ik bel het nu. Wil je het hebben over wilde momenten aller tijden in ‘Win Improbability’, een term die ik zojuist drie dagen geleden heb uitgevonden om de Mets van 2024 te beschrijven? Dit zou de leider aller tijden kunnen zijn.

    De meest onwaarschijnlijke rally ooit in de negende inning die een postseason-wedstrijd – en series – op zijn kop zet? Ik ga bewijzen dat dit het geval was waaayyy daarboven op die lijst. Laat me weten wat je ervan vindt.

    HOE onwaarschijnlijk was het? De Mets waren het 85e team in de postseason-geschiedenis dat de negende inning inging van een winnaar-take-all-wedstrijd met een achterstand van twee runs of meer. De vorige 84 waren 2-82!

    De enige teams die deze kansen trotseren:

    Braves uit 1992 van Francisco Cabrerain NLCS Game 7 tegen Stan Belinda’s Pirates.

    De kardinalen van Carlos Beltrán uit 2012in NLDS Game 5 tegen Drew Storen’s Nationals.

    (Tip: de geweldige Sarah Langs van MLB.com.)

    Ik geef meteen toe dat dit ook onvergetelijke, monumentaal onwaarschijnlijke afwerkingen waren. Dat begrijp ik. Maar die teams stonden niet tegenover…

    HET MEEST ONGELIJKE SPELSCRIPT OOIT — Toen de Mets aan slag kwamen in de negende …

    • Geen van hun voorgaande 17 hitters had een treffer gekregen! (Ze sloegen 0-uit-16, met één geraakt slagman.)

    • Geen andere Met dan Francisco Lindor had een hit gekregen sinds de zevende inning van Game 2! (Die andere kerels waren 0 voor hun laatste 29!)

    • 105 Mets-hitters hadden zich in deze reeks in het slagperk gegraven. Ze hadden gecombineerd om nul homeruns te slaan!

    • De man die op het punt stond die levensveranderende homerun te bashen, Alonso, was 5 voor zijn laatste 41 (een gemiddelde van .122) … en had sinds 19 september geen extra honkslag meer gehad!

    • De man op de heuvel, Devin Williams, had al 57 dagen geen homerun toegestaan ​​– een periode van 78 opeenvolgende slagmensen. Sinds die laatste homerun sloegen de ongelukkige batsmiths die tegenover hem stonden .097 en “slugging” .153, en 36 van die 78 (46,2 procent) hadden drie slag gekregen!

    En dan dat dichterbij serveerde een homer voor die slagman in de negende inning van dat spel, een oktoberspecial waar de winnaar alles krijgt? Wauw. Maar wacht. Het was zelfs nog onwaarschijnlijker dan dat. Laten we het meer hebben over…

    DE DEVIN WILLIAMS-FACTOR — Oktober is een hele maand, nietwaar? Je kijkt naar honkbal, dag na dag, maand na maand, van april tot september. Je begint te denken dat je een globaal idee hebt van wat je kunt verwachten. Maar als je enige tijd naar Devin Williams hebt gekeken, zou je dat nooit verwachten.

    • Hoeveel runs hebben de Brewers closer het hele seizoen toegestaan? Dat zouden er drie zijn, in 22 optredens. Hoeveel runs stond hij donderdag toe in de negende inning? Dat zouden er vier zijn. Oké, dus hij was de eerste vier maanden gewond. Maar denk er eens over na. Hij kreeg nog meer runs tegen in die inning dan hij het hele seizoen had opgegeven. Hoe raar en wild is dat?

    • Dit was de 116e keer in zijn carrière dat Williams een worp gooide in de negende inning van een wedstrijd, regulier seizoen of ‘postseason’. Wil je raden hoe vaak hij een lead-flipping (dwz leidend tot een achterstand) homerun had toegestaan ​​in de negende inning van een van die andere 115 wedstrijden? Als u “geen” heeft geraden, denkt u hier met ons mee.

    • Toen was er dat veld. Tot die golf van Alonso’s knuppel had Williams dit seizoen volgens Statcast 190 van zijn geweldige wissels gegooid. Laten we nog een raadspelletje spelen: hoeveel van die 190 wissels waren aan de andere kant van het hek beland? Nogmaals: ‘geen’ zou een goede gok zijn.

    • En tenslotte is er dit. Denk eens aan hoeveel werpers minstens 150 keer naar de heuvel zijn gegaan in het tijdperk van de live-ball. Je weet welke van die werpers het laagste sluggingpercentage had toegestaan in hun carrièreals je met voorsprong gooit? Ik denk van wel.

    Het antwoord is volgens Baseball Reference/Stathead Devin Williams! Tegenstanders die zich in de positie bevonden waarin de Mets zich gisteravond bevonden, hebben .254 tegen hem “geslagen”. En dan Dat gebeurd.


    Devin Williams krijgt een nieuw honkbal terwijl Pete Alonso derde wordt na zijn homerun van drie runs. (Benny Sieu / Imagn-afbeeldingen)

    Maar laten we dit nu allemaal bekijken door het prisma van…

    WAAR DIT PAST ONDER ICONISCHE OKTOBERMOMENTEN — In het prachtige stuk van Tim Britton over dit spel in De Atletieksprong deze passage van Pete Alonso mij in het oog:

    Begreep hij donderdagavond de omvang van wat hij zojuist had bereikt?

    ‘Nu niet,’ zei hij glimlachend, voordat er een stilte viel. “Ik denk niet dat ik dat ooit zal doen.”

    Of misschien komt hij deze column tegen. Wat was de omvang van dit moment? Dat is onze taak hier op het hoofdkantoor van October Weird and Wild World, om uit te leggen hoe groots het eigenlijk was.

    Een lead-flipping homerun in de negende inning van een ‘winner-take-all’-wedstrijd? Oké, Piet. Neem dit in je op. De volledige lijst van mannen die een van deze hebben aangereden bestaat uit… alleen jij! Dat is verbijsterend, ik weet het. Maar het is een 100 procent waar feit, en dat is nog steeds het beste soort feit.

    Een lead-flipping homerun in de negende om uitschakeling te voorkomen? Dit is een iets andere categorie, toch? Dit zijn spellen die niet noodzakelijkerwijs eliminatiespellen zijn voor beide ploegenzoals de wedstrijd van donderdag was. Maar zelfs met die onderscheiding hebben slechts twee andere spelers zo laat in een ‘postseason’-wedstrijd een homerun geslagen die ze moesten winnen om het seizoen van hun team levend te houden:

    Albert Pujols, NLCS-spel 5 2005 — De Brad Lidge Homer. Ik zal die zwaai met de knuppel nooit vergeten. Is die bal al gevallen?

    Dave Henderson, ALCS-spel 5 uit 1986 — De Donnie Moore Homer. Nog een alltimer. Maar deze onderscheidt zich van de Pujols-bom omdat het team van Pujols die serie uiteindelijk verloor. Dus wie zijn de enige twee mannen die ‘postseason’-homeruns in de negende inning sloegen, waardoor een reeksverlies werd omgezet in een uiteindelijke reeksoverwinning? Het zijn gewoon Dave Henderson… en Pete Alonso.

    Dat zijn dus twee oktoberklassiekers waar we het nog steeds over hebben. Ze maken ook deel uit van onze volgende lijst …

    Hoe zit het met lead-flipping homeruns in de negende in een potentiële doorslaggevende factor voor beide teams? Wat als we het niet alleen hebben over homeruns die de eliminatie hebben voorkomen? Wat als we kijken naar waar de explosie van Alonso past tussen lange ballen die in de negende inning (of later) van de postseason-wedstrijden op voorsprong komen? waar slechts één team de overwinning kon behalen?

    Heb je het? Koel. Er waren nog maar vier anderen in de geschiedenis van het naseizoen. Pujols en Henderson raakten er twee – de enige twee die diep gingen om te voorkomen dat hun teams naar huis gingen. Maar er waren er nog twee. Je hebt van ze gehoord. Toen de bal de knuppel van deze volgende twee mannen verliet, waren hun teams nog een nul of twee verwijderd van een gedwongen Game 7. Maar zodra de bal viel… zou dat niet meer nodig zijn!

    Joe Carter, World Series-game 6 uit 1993 — De Mitch Williams Homer. Carter’s team stond met één uit achter in de negende. Eén three-run homer later hadden de Blue Jays zojuist de World Series gewonnen. Sorry dat ik dat weer ter sprake breng, Philadelphia!

    Jack Clark, NLCS-spel 6 uit 1985 — De Tom Niedenfuer Homer. Een three-run bomb met twee uit in de negende. De Cardinals waren op weg naar de World Series. Het coole subplot vóór het veld: Vin Scully las de lippen van Tommy Lasorda in de dug-out en meldde dat die lippen deze woorden uitten: ‘Moet ik hem uitlaten en naar die blanco (Andy) Van Slyke pitchen?’ Zou een uitstekend idee zijn geweest!

    Maar laten we hier, in 2024, doorgaan. Hoe zit het met…

    Elke vorm van lead-flipping hit in de negende in een ‘winner-take-all’-game – We willen hier geen homeruns-snobs zijn. Dus we nemen singles. We nemen dubbel. We nemen triples. We nemen ze allemaal. Zo grootmoedig zijn wij.

    We presenteren nu elke speler in de postseason-geschiedenis die in de negende (of later) aan slag kwam met zijn team op achterstand en vervolgens een treffer afleverde – van welke aard dan ook – die een verlies in een overwinning veranderde. Deze lijst is, schokkend genoeg, veel korter dan je zou denken.

    Francisco Cabrera, NLCS-spel 7 uit 1992 — Ja, hij weer. Dit was een walk-off single van twee runs die nog steeds de bron is van menig nachtmerrie in Pittsburgh. Sid Brasem!

    Edgar Martinez, ALDS-spel 5 uit 1995 — Dit was het meest Edgar-moment ooit: een walk-off double van twee runs die een einde maakte aan het seizoen van de Yankees. De oproep van Dave Niehaus is spectaculair: Hier komt Junior (Griffey) naar het derde honk. Ze gaan hem naar binnen zwaaien.’

    Pete Alonso, NLWC-wedstrijd 3 2024 — Nog meer uitstekend gezelschap voor Pete Alonso!

    (Tip: James Smyth van YES Network)

    En tot slot…

    We begonnen deze column over de onwaarschijnlijkheid van een overwinning. Maar omdat Baseball Reference ons de mogelijkheid geeft om je te vertellen hoeveel elke ‘postseason’-hit in de geschiedenis heeft bijgedragen aan de overwinning van een team Waarschijnlijkheid, we gingen dat konijnenhol in.

    Hier komen ze, de twee beste hits in de geschiedenis van games waarbij de winnaar alles krijgt, gemeten aan de hand van de winstkans die ze hebben toegevoegd:

    1. De single van Francisco Cabrera — +73,7 procent

    2. Homer van Pete Alonso — +63,9 procent

    Wachten. Waar is Bill Mazeroski, vraag je? Ja, hij sloeg een walk-off Game 7 homer en won een World Series Game 7 (in 1960). Maar omdat de wedstrijd gelijk was, had zijn team op die plek al een winstkans van 63 procent, terwijl de Mets vóór Alonso’s homer slechts een winstkans van 18 procent hadden.

    Geen wonder dat die homerun de rest van zijn leven door de lucht zal blijven vliegen in de hersenen van Pete Alonso. Hij sloeg zojuist de meest baanbrekende, serieveranderende homerun in elke winnaar-take-all-honkbalwedstrijd ooit gespeeld. Dus ja…

    Dat. Zojuist. Gebeurd.

    dieper gaan

    GA DIEPER

    Mets’ Pete Alonso levert heroïsche homer nadat teamgenoot het schot geeft

    dieper gaan

    GA DIEPER

    Mets-magie gaat verder in een nieuwe verbazingwekkende, seizoensbesparende comeback

    dieper gaan

    GA DIEPER

    Phillies vs. Mets NLDS preview: voorspellingen, pitching-matchups en meer

    (Bovenste foto: Patrick McDermott / Getty Images)

    Vaseline
    View all posts

    You Might Also Like