Er is een diepe ademhaling nodig. Mogelijk twee. Als je bedenkt hoe de laatste drie wedstrijden zijn verlopen, is het misschien het beste om zo vaak diep adem te halen als je nodig hebt als je aan de Atlanta Falcons van 2024 denkt. Een matte, bizarre nederlaag op de openingsdag tegen Pittsburgh is snel terzijde geschoven door drie spannende gevechten, met twee dramatische overwinningen voor het team van Raheem Morris. Er zijn tegenslagen geweest, maar de veerkracht en het spelvermogen aan beide kanten van de bal zijn op cruciale momenten tot uiting gekomen om in goede vorm uit een slopende periode aan het begin van het seizoen te komen.

Het bespreken van enkele van de meest prominente onderwerpen rondom het team lijkt noodzakelijk gezien de hoeveelheid die er is gebeurd. Het beoordelen van enkele van de best presterende jonge spelers zal aan het algemene gesprek worden toegevoegd. Tre’Shon Diaz en Aaron Freeman komen bij mij aan tafel zitten. Als je nog niet eerder een rondetafelgesprek hebt gelezen: Tre’Shon kwam vorige maand bij mij langs om de overname van Matthew Judon en Justin Simmons door de Falcons te analyseren.

Heeft Kirk Cousins ​​voortgebouwd op zijn comeback in het vierde kwartaal tegen Philadelphia en beter gepresteerd, of zijn er na de laatste twee wedstrijden nog steeds grote zorgen?

Aaron Freeman: De late game drive tegen de Eagles blijft de scherpste die Cousins ​​dit jaar heeft gezien, maar sindsdien zijn er ook tekenen van vooruitgang. De meeste van mijn zorgen over Cousins ​​zijn van fysieke aard, gerelateerd aan zijn beperkte mobiliteit en afnemende armkracht. Maar dat legt meer druk op de rest van de ondersteunende cast om op te treden.

Er zijn tekenen dat hij zich steeds meer op zijn gemak voelt in de aanval en met zijn nieuwe wapens. Daartoe behoort onder meer zijn bereidheid om de bal het veld in te duwen, inclusief een paar ‘dubbeltjes’ voor Drake London en Darnell Mooney tegen de Saints.

Allen Strk: Er zijn opmerkelijke tekenen van verbetering geweest, waarbij Cousins ​​er comfortabeler uitzagen en in de portemonnee zaten. Het is nog steeds moeilijk om de beperkingen te negeren van zijn onvermogen om de bal betrouwbaar het veld in te duwen en aan de druk te ontsnappen. De pocketbeweging is nog steeds zorgwekkend, omdat hij de druk verwelkomt die de meeste quarterbacks zouden kunnen ontwijken. Er is ook een geval waarin hij de bal te veel op Londen forceerde in plaats van waar mogelijk zijn voortgang te doorlopen.

Het proces om troost te vinden en zijn vorm terug te krijgen, zou tijd kosten voor de ervaren quarterback na zo’n verwoestende blessure. Het was moeilijker dan de technische staf waarschijnlijk had verwacht. Als Cousins ​​de laatste rit beter had afgehandeld en nauwkeuriger had gegooid tegen New Orleans, zou er een sterker argument zijn geweest voor het maken van legitieme stappen sinds zijn spelwinnende rit in Philadelphia. Hij had de rit niet slechter kunnen aanpakken met zijn verwerking en besluitvorming, wat ertoe leidde dat Younghoe Koo hem redde. Neven en nichten zullen meer verbeteren, maar er zijn duidelijke redenen tot bezorgdheid.

Tre’Shon Diaz: Cousins ​​heeft voortgebouwd op die comeback, maar ik geloof niet dat hij exponentieel beter is geworden. De quarterback moet zich nog steeds aanpassen aan de nieuwe omgeving, die werd verwacht. Blessure of niet, er is geen ontkomen aan September Kirk Cousins. De signaaloproeper is altijd een langzame starter geweest.

De nauwkeurigheid van de diepe bal is uitgeschakeld; Cousins ​​staat momenteel op de 18e plaats wat betreft aangepast voltooiingspercentage per Pro Football Focus. Andere keren voelt het alsof de quarterback een tunnelvisie krijgt en een open man zal missen of vastloopt in zijn leesgedrag. Ik denk niet dat deze fouten een grote reden tot zorg zijn. De tape laat ons zien dat Cousins ​​bij sommige van deze worpen net een haartje mist, en het lijkt meer om timing en chemie te gaan met zijn nieuwe wapens. Dat, gecombineerd met het feit dat hij een nieuw systeem leert in een nieuwe stad, doet mij geloven dat de zaken op elkaar zullen gaan lijken. Neven en deze overtreding staan ​​op het punt uit te breken; ze hoeven zich alleen maar te concentreren op de uitvoering ervan.

Wat kunnen de Falcons doen om meer druk te genereren, behalve dat spelers hun prestatieniveau moeten verhogen?

Aaron Freeman: Het is eenvoudig. Blik nog meer. De Falcons hebben gestaag hun bereidheid vergroot om in elke wedstrijd druk uit te oefenen. Die trend zou zich moeten voortzetten.

Allen Strk: De verdedigende technische staf toonde meer urgentie bij het opzetten van blitzes in de tweede helft tegen New Orleans. Het leverde overwegend positieve resultaten op, waarbij Dee Alford hun enige zak kreeg en ervoor zorgde dat Derek Carr twee onnauwkeurige worpen maakte bij een enorme stop in de rode zone. Carr reageerde goed door contact te maken met Chris Olave na een voltooiing van 16 meter, waardoor ze in positie kwamen om op de doellijn te scoren. Het liet zien dat ze niet al te afhankelijk kunnen zijn van het uitoefenen van extra druk, hoe ineffectief de rushes van vier man ook zijn geweest.

De technische staf kan het beter doen met hun opstellingen en rotaties. Sinds Nate Landman op korte termijn geblesseerd reserve ging, hebben ze meer berenfronten gebruikt met drie verdedigende linemen en twee edge rushers aan de scrimmagelijn om het gebrek aan linebacker-diepte te compenseren. Het is volkomen ineffectief geweest, omdat de aanvallende linies van de tegenstander ze opkroppen en stunts of wendingen oppikken. De edge rushers moeten meer buiten de rand worden gebruikt dan dat ze vaak naar binnen moeten glijden of vallen. Het experiment waarbij David Onyemata, Grady Jarrett en Eddie Goldman samen worden gebruikt, moet worden gewijzigd. Er moet een gedetailleerder plan zijn bij het haasten van vier dan meer afhankelijk zijn van blitzes. Het spelen van Ta’Quon Graham zou ook een oplossing kunnen zijn na zijn recente opzienbarende optredens.

Tre’Shon Diaz: Helaas denk ik niet dat de Falcons in dit stadium schematisch veel kunnen doen. Atlanta heeft momenteel het vijfde hoogste blitzpercentage volgens NextGenStats. De blitzes zelf waren enigszins flauw. Lake zal soms dingen door elkaar halen als het om vijf man gaat, maar voor het grootste deel houden de Falcons het simpel. Het grootste verschil zou komen uit de personeelsinzet. Het lijkt erop dat deze veranderingen al in gang kunnen zijn.

Vorige week zag Graham zijn snelle telling van de hoge tieners naar 30 springen, en de zet leverde resultaten op. Graham zorgde voor het broodnodige sap. De verdedigende tackle kon druk uitoefenen en zijn herhalingen consistent winnen. Nu zullen we soortgelijke aanpassingen bij anderen moeten zien. Spelers als Zach Harrison en Arnold Ebikete zouden meer snaps moeten gaan zien, vooral in passeersituaties. Ik geloof ook dat de discussie over het activeren van Ruke Orhorhoro verdienste heeft. De huidige interieurgroep heeft niet aan de verwachtingen voldaan, en het uitgangspunt dat ze zo getalenteerd zijn dat geen enkele nieuweling minuten kan maken, houdt gewoon geen kwart van het seizoen stand.

Komt de productieve start van Darnell Mooney in Atlanta als een verrassing of had je verwacht dat hij de explosieve nummer twee brede ontvanger zou zijn die de aanval nodig had?

Aaron Freeman: De verrassing gaat minder over Mooney en meer over het feit dat de andere wapens in de aanval niet zo explosief zijn als verwacht. Maar Mooney kent zeker een betere start dan ik had verwacht, omdat hij wat meer vertrouwen heeft in Cousins.

Allen Strk: Het ietwat forse prijskaartje en het nationale scepticisme hadden geen invloed op mijn enthousiasme voor de komst van Mooney door de Falcons. Hij was een van de tien spelers op mijn free agency-verlanglijstje in maart. Ondanks zijn gebrek aan productie in de afgelopen twee jaar, zorgde de aanvallende instabiliteit van Chicago ervoor dat hij weinig kans had om zijn geweldige seizoen van 1.000 meter in 2021 uit te bouwen. een overtreding die dringend behoefte heeft aan snelheid aan de buitenkant.

De voormalige keuze uit de vijfde ronde heeft precies dat gedaan door de spelvaardigheid te bieden als aanvulling op Londen. Zijn talent voor het creëren van scheiding in combinatie met het oprekken van de verdediging, maakt hem tot een handjevol om in bedwang te houden. Trent McDuffie en Paulson Adebo hebben het onlangs uit de eerste hand ervaren toen ze geïsoleerd tegen hem waren. Er zijn geen verrassingen geweest met wat Mooney heeft geproduceerd in zijn eerste vier wedstrijden in Atlanta. Hij is te getalenteerd om niet te floreren in de juiste omgeving. Hoewel de Falcons hun tekortkomingen hebben, beschikken ze over de infrastructuur om Mooney in een positie te brengen om een ​​consistente verschilmaker te zijn, wat hij bewijst te zijn.

Tre’Shon Diaz: Eerlijk gezegd ben ik verrast door de prestatie van Mooney. Ik wist niet wat ik van de voormalige Beer kon verwachten. De overtreding van Chicago en de fouten ervan vertroebelden mijn waarneming. Ik had niet verwacht dat hij slecht zou zijn en vond de ondertekening leuk, maar ik wist niet zeker of hij ooit meer zou zijn dan een high-end derde optie.

Nu streeft hij naar de WR1-titel. Ik had wel verwacht dat Mooney snelheid zou brengen; deze overtreding had er dringend wat van nodig, en we zien dat het overgaat naar een gestage productie. Mooney leidt het team in yards per ontvangst (15,1) en gemiddelde doeldiepte (12,3). Hij speelt Londen perfect uit, en beiden kunnen hun sterke punten benutten zonder de stroom van de ander te verstoren. Wat de start echt spannend maakt, is dat de aanval van Atlanta in alle opzichten nog niet is uitgewerkt. We hebben kansen voor Mooney en anderen zien bederven, maar wetende dat ze nog niet hun hoogtepunt hebben bereikt, betekent dat we nog steeds het potentieel hebben voor meer groei, wat we volgens mij de komende weken zullen zien.

Wat viel het meest op tijdens de geweldige prestatie van Troy Andersen tegen New Orleans en denk je dat je op hem kunt rekenen als three-down linebacker als Nate Landman terugkeert?

Aaron Freeman: Atletisch vermogen en het vermogen om Alvin Kamara van zijlijn tot zijlijn op te sporen vielen op bij Andersen. Maar hij deed het ook beter als loopverdediger in de aanvalspunt. Of er op hem kan worden gerekend als een three-down-speler valt nog te bezien, aangezien er nog steeds sprake is van inconsistentie en onervarenheid, die in strijd zijn met de betrouwbaarheid.

Maar Andersen heeft zeker meer three-down-mogelijkheden dan Landman, die een beperkte speler is. Het is het meest logisch om met Andersen te blijven rijden, ook al betekent dat inconsistent linebacker-spel. Het Saints-spel liet ons zijn potentieel zien als hij zich volledig kan ontwikkelen.

Allen Strk: Het beter zien van het veld, het spelen met verbeterde instincten en het nemen van de juiste hoeken was een eye-opener bij het zien van Andersens ontsnappingsspel. Er bestaat geen twijfel over zijn atletische eigenschappen. Het komt neer op het lezen van toneelstukken en weten waar hij moet bewegen of verschuiven is cruciaal voor zijn ontwikkeling. Andersen worstelde enorm tegen Philadelphia omdat hij voortdurend in het verkeerde gat barstte en slechte hoeken nam of niet snel genoeg reageerde op blokkades op het tweede niveau. Tegen New Orleans was het precies het tegenovergestelde.

Er was meer geduld en scherpte in de loopverdediging, waarbij verschillende stops bergafwaarts en aan de rand werden gemaakt. Zijn spelherkenning bij het uitdoven van een scherm voor Kamara was indrukwekkend. Als Andersen kan doorgaan met manoeuvreren en blokken afwerpen in plaats van constant met 160 kilometer per uur te spelen en opgeblazen te worden, is de lucht de limiet. Hij zal zijn plaats verdienen als de meest veelzijdige, productieve linebacker van het team. De terugkeer van Landman zou de speeltijd van Kaden Elliss kunnen beïnvloeden, aangezien Elliss dit seizoen moeite heeft met de reeks.

Tre’Shon Diaz: Het meest veelbelovende aspect van het optreden was het zien hoe Andersen (ook bekend als T-ROY) de kleine dingen deed en de details van het spelen van de linebacker-positie oppikte. We weten dat hij groot en snel is, maar we zagen eindelijk het mentale deel van het spel klikken. De Montanan zag eruit alsof hij al jaren op de posities speelde. Andersen heeft moeite met het nemen van valse stappen en het verwerken van zijn sleutels in het run-spel. Dit heeft ervoor gezorgd dat hij te laat kwam en in ongunstige posities terechtkwam bij het opnemen van blockers of het handhaven van de gap-integriteit, maar daar hebben we afgelopen zondag niet veel van gezien.

Andersen was eindelijk in staat zijn capaciteiten te harmoniseren, en het resultaat was een startprestatie van hoog kaliber. Andersen vertrouwde op zijn ogen, en zijn eerste stap werd steeds sneller naarmate het spel vorderde, en zijn instincten evolueerden ook. Eén actie die mij opviel en die helaas werd weggevaagd vanwege een onnodige ruwheidsoproep tegen Matthew Judon, was een scherm op de laatste drive van de Saints in de eerste helft. Andersen dicht het A-gat, maar hij voelt dat het centrum hem verlaat en richt zijn blik op Carr. Hij breekt snel af en achtervolgt Kamara van achteren voor een winst van twee meter, waardoor zowel de eerste down wordt voorkomen als wat een veelbelovende actie leek te zijn, die waarschijnlijk meer yards zou hebben opgeleverd dan de straf van Judon.

Ik geloof dat er op hem kan worden gerekend als een three-down linebacker en dat hij deze prestatie kan voortbouwen, en de terugkeer van Landman zou die kansen moeten vergroten. Elliss heeft zich dapper ingezet, maar zijn vaardigheden kunnen het beste elders in deze verdediging worden benut. Zodra Landman terug is, kan hij het nodige vuile werk opknappen in twee-onder-situaties, denk aan spill- en kill- of overlaptechnieken. Dit zou Andersen in staat stellen vrij te spelen en fris te zijn bij derde downs. De vaardigheden van het duo vullen elkaar mooi aan en kunnen de vloer van deze verdediging verhogen als ze gezond zijn.