De Netflix docuserie Mr. McMahon begint als een eerbiedige vertolking van WWE oprichter Vince Kennedy McMahonmaar het schakelt snel over naar een kritischer verhaal, met de nadruk op beschuldigingen van seksueel wangedrag en het onthullen van een verborgen agenda om de echte Vince McMahon te ontmaskeren. Dit was geen gemakkelijke taak, vooral met McMahons vroege terughoudendheid om zijn ware zelf te onthullen, waardoor het duidelijk werd dat het beschermen van zijn nalatenschap zijn prioriteit was.
De vraag blijft of de docuserie de mening van kijkers over McMahon kan veranderen, aangezien velen waarschijnlijk al hun conclusies hebben getrokken. Aflevering 1 voelt als een gepolijste geschiedenis van WWE, af en toe gericht op McMahon. Maar in aflevering 2 verandert de toon dramatisch, en duikt in een reeks controverses en juridische problemen rond McMahon en WWE. Dit, in contrast met McMahons eigen vertolking en de lof van anderen, onthult een diepere blik op zijn manipulatieve neigingen.

Lavish WWE Retrospective of Exposé? Een nadere blik op de Mr. McMahon Netflix Docuserie

Afbeelding via Netflix

De door Bill Simmons geleide Ringer Films docuserie, Mr. McMahon, biedt een goed geproduceerde blik in het verleden van WWE. Hoewel fervente liefhebbers een aanzienlijk deel van de beelden zullen herkennen, bevat het ook enkele minder bekende momenten uit de geschiedenis van WWE, zoals Vince McMahons talkshow Tuesday Night Titans en zijn optredens bij Letterman.
Omdat veel kijkers al vooroordelen over McMahon hebben, is de echte vraag of de docuseries de gedachten van mensen kunnen veranderen. Een stijlvolle samenvatting van WWE’s verleden wordt gegeven in Episode 1, met sporadische aandacht voor McMahon. Named Juniordeze aflevering richt zich op McMahons vroege leven en hoe zijn relatie met zijn vader zijn ambitie vormgaf. Het zet de toon voor het begrijpen van Vince’s drang om professioneel worstelen te revolutioneren, waarbij zijn vroege invloeden en de vormende ervaringen die leidden tot zijn meedogenloze streven naar succes worden getoond
Aflevering 2 van de Mr. McMahon-docuserie, Warmteneemt een sinistere wending en duikt in de juridische geschillen en schandalen die McMahon hebben overspoeld. De tweede aflevering duikt in de escalerende spanningen binnen het worstelen in de jaren 80 en 90, waarbij de felle concurrentie tussen WWE en WCW wordt benadrukt. Het onderzoekt ook belangrijke vetes en verhaallijnen die het tijdperk definieerden, en laat zien hoe McMahons tactieken het worstellandschap transformeerden.
Aflevering 3 van meneer McMahon, getiteld Schroefklusdraait om de beruchte “Montreal Screwjob” met Bret Hart, een cruciaal moment in de worstelgeschiedenis. Het biedt een diepgaande blik op de implicaties van het incident voor zowel Hart als McMahon, en dient als metafoor voor de vage grenzen tussen realiteit en fictie in het worstelen.
Nu komen we bij het toepasselijk genaamde vierde deel van de Mr. McMahon-docuserie, Houdingde “Attitude Era” wordt in deze aflevering verkend, en laat zien hoe McMahon profiteerde van culturele verschuivingen om WWE mainstream te maken. Het benadrukt de opkomst van grotere-dan-het-leven-personages zoals Stone Cold Steve Austin en The Rock, en illustreert hoe McMahons visie en risicobereidheid leidden tot ongekende populariteit.
De voorlaatste aflevering, Familiebedrijfverschuift de focus naar de dynamiek van de familie McMahon, waarbij de betrokkenheid van Vince’s kinderen, Stephanie en Shane, wordt beschreven. Het bespreekt de interne conflicten en aspiraties binnen de familie, met name hoe hun relaties de richting van WWE beïnvloeden.
De laatste aflevering van Mr. McMahon, The Finish, dient als een retrospectief, waarin de erfenis van Vince McMahon wordt overdacht te midden van beschuldigingen en schandalen die de afgelopen jaren aan het licht kwamen. Het presenteert een kritisch beeld van hoe McMahons acties zijn prestaties hebben overschaduwd, en biedt een aangrijpende reflectie op de huidige staat van WWE en de toekomst ervan onder nieuw leiderschap.
Lees ook: Heeft Triple H de Montreal Screwjob geregisseerd? Nieuwe onthullingen van Netflix’s Mr. McMahon

Achter het Gordijn: De Dualiteit van Vince McMahon

De opmerking van de heer McMahon in de disclaimer over het onderzoek naar Vince McMahon, waarin hij stelt: “Ik wou dat ik je de echte verhalen kon vertellen, holy sh*t!” gevolgd door “Ik wil niet dat iemand mij echt leert kennen!” springt eruit als een van de meest opmerkelijke momenten in docuseriefilms die ik ooit heb gezien. De docuserie benadrukt effectief de duistere aspecten van worstelen, hoewel het niet de diepte bereikt van Vice’s bejubelde *Dark Side Of The Ring*-serie, wat duidelijk maakt waarom McMahon er moeite mee had.
Het is geen verrassing dat Vince McMahon de docuserie als misleidend heeft bestempeld. In een verklaring die vlak voor de première werd vrijgegeven, betoogde hij dat het mengen van zijn echte leven met zijn WWE-persona “Mr. McMahon” hem verkeerd voorstelt, en spoorde hij kijkers aan om de film met een open geest te benaderen. Het probleem ligt echter in het feit dat McMahons controverses veel verder reiken dan degene die tijdens de productie werd benadrukt, die de docuserie in detail onderzoekt. Dit creëert een unieke situatie waarin zowel de verteller onbetrouwbaar kan zijn als de kijkers bevooroordeeld kunnen zijn, ongeacht hun standpunt.
Hij verklaarde verder:“Er is veel verkeerd voorgesteld of helemaal weggelaten in een poging om kijkers opzettelijk in verwarring te brengen. De producers gebruiken typische montagetrucs met beelden uit hun context en gedateerde soundbites etc. om de perceptie van de kijkers te verdraaien en een misleidend verhaal te ondersteunen. In een poging om hun misleidende verhaal te versterken, gebruiken de producers een rechtszaak gebaseerd op een affaire die ik heb beëindigd als bewijs dat ik in feite ‘meneer McMahon’ ben. Ik hoop dat de kijker open-minded blijft en onthoudt dat er twee kanten aan elk verhaal zitten.”
Wat intrigerend is aan Mr. McMahon is dat het zijn verhaal presenteert over hoe hij de machtigste figuur in WWE werd, terwijl hij handig elke erkenning of berouw voor enkele van de meer verontrustende acties die hij ondernam om die macht te verkrijgen, omzeilt. Hij geniet van kaartverkoop, culturele betekenis en zijn vermogen om sterren te creëren, terwijl de filmmakers proberen om waar mogelijk de controle over het verhaal terug te krijgen.
Dit resulteert soms in schokkende onthullingen, zoals de uitbuiting van Andre the Giant, verwondingen bij worstelaars en het gebruik van racisme in verhalen, die met een grimmige, bijna klinische eenvoud worden gepresenteerd voordat ze snel verdergaan. Soms zijn McMahons rechtvaardigingen voor bepaalde gebeurtenissen zowel verbazingwekkend als woedendmakend, vooral wanneer hij beweert dat hij zich geen kritieke incidenten herinnert als een manier om zichzelf te beschermen.
Lees ook: Janel Grant’s advocaat Ann Callis bekritiseert Vince McMahon vanwege ‘affaire’-label in relatieschandaal

Het tweesnijdende zwaard van Vince McMahons verhaal

De Mr. McMahon docuserie, geregisseerd door Chris Smith, heeft veel discussie losgemaakt over de perspectieven van de cast en het algehele verhaal rondom Vince McMahon. De serie bevat meer dan 100 uur aan interviews met McMahon, zijn familie en verschillende worstelpersoonlijkheden, waarbij zijn controversiële erfenis binnen WWE wordt onderzocht.
Critici hebben opgemerkt dat de serie McMahon in een zeer kritisch daglicht lijkt te stellen, wat suggereert dat “karaktermoord” dat niet goed viel bij velen binnen de WWE-community. Zo verklaarde Shane McMahon, de zoon van Vince, dat zijn vader “krijgt de reputatie die hij wil”, wat aangeeft dat zelfs familieleden de gecompliceerde aard van McMahons publieke persona herkennen. Dit sentiment onderstreept een belangrijk thema in de docuserie: McMahons pogingen om zijn verhaal te controleren, hebben vaak averechts gewerkt en diepere problemen binnen zijn karakter en leiderschapsstijl blootgelegd.
De docuserie besteedt veel tijd aan het beschrijven van de geschiedenis van WWE, maar de belangrijkste trekpleister zou Vince McMahons perspectief moeten zijn, dat zelden is gedeeld. Deze weergave voelt echter vaak misleidend aan, aangezien McMahon talloze beschuldigingen tegen hem afdoet met simpele weerleggingen of onverschilligheid, en reageert met een simpele afwijzing of een apathisch “zo was het nu eenmaal.”
Hoewel de docuserie een behoorlijk overzicht biedt voor nieuwkomers, vinden doorgewinterde worstelfans het te weinig diepgang, vooral wat betreft McMahons echte gevoelens. De afsluitende gedachten suggereren dat het er niet in slaagt om duidelijk onderscheid te maken tussen McMahons publieke persona en de man zelf, wat uiteindelijk een minder dan flatterend beeld van hem schetst, hoewel het er misschien een is die gedempt lijkt voor degenen die al op de hoogte zijn van zijn controverses.

Viering of doofpotaffaire? De mening van de cast over McMahon

Hoewel de Mr. McMahon docuserie gemengde recensies heeft gekregen, zorgt de structuur ervoor dat kijkers McMahon kunnen zien als een pionier in het worstelen en een diep gebrekkig individu. De productie maakte gebruik van uitgebreide WWE-beelden, die eerder mogelijk te gevoelig werden geacht om vrij te geven, waardoor het een rijkere historische context kreeg. Uiteindelijk is de docuserie niet alleen bedoeld om het publiek te informeren over McMahons heerschappij, maar ook om een ​​verschuiving in WWE’s richting onder nieuw eigenaarschap aan te kondigen.
De docuserie bevat bekende persoonlijkheden die Vince McMahon bespreken, wat een grote aantrekkingskracht heeft voor worstelfans, maar het mist diverse standpunten, met Bret Hart als opvallende uitzondering. Hoewel velen McMahons prestaties vieren, bagatelliseren ze de duistere aspecten van zijn nalatenschap als louter “onderdeel van het bedrijf.” Dit weerspiegelt een bredere trend waarbij figuren in de worstelwereld terughoudend lijken te zijn om ongemakkelijke waarheden onder ogen te zien.
Bekende legendes als Stone Cold Steve Austin, Hulk Hogan en Stephanie McMahon portretteren de industrie slecht, wat leidt tot een gevoel van defensieve kameraadschap. Stone Cold Steve Austin’s opmerkingen over CTE’s (Chronische Traumatische Encephalopathie) zijn echt verontrustend, terwijl Hulk Hogan’s interviews overkomen als overdreven vleiend. Bovendien komt Stephanie McMahon er ook niet goed vanaf. Over het geheel genomen verschijnt de hele industrie in een zeer negatief daglicht, waarbij een sterk gevoel van solidariteit onder haar leden wordt overgebracht en slechts minimale informatie wordt verstrekt die zelfincriminatie vermijdt.
Er is een verlangen dat ze strenger worden gecontroleerd, maar de docuserie mist iemand die opkomt voor het publiek of de waarheid door die uitdagende vragen te stellen. Wanneer Vince McMahon de tragische moord op zijn vrouw en kind door Chris Benoit afdoet, met name in de context van de invloed van CTE op de situatie, zegt hij alleen: “Chris werd gek, en dat is het enige wat we eruit kunnen halen.” Het is bijna onmogelijk om niet de drang te voelen om een ​​robuustere uitdaging te eisen voor zo’n afwijzende houding.
De docuserie mist de kans om haar onderwerpen strenger uit te dagen, en laat Vince’s afwijzende opmerkingen over Chris Benoits tragische daden onbetwist. Journalisten Dave Meltzer en Phil Mushnick vallen op als stemmen van de rede te midden van de zee van halve waarheden, en onthullen een terughoudendheid onder anderen om de diepere kwesties die spelen onder ogen te zien.
Lees ook: Vince McMahon behandelt de tragedie van Chris Benoit in zijn nieuwste docuserie

Is het de moeite waard om Mr. McMahon op Netflix te kijken?

Mr. McMahon is een verrassende maar strategische docuserie voor Netflix om uit te brengen voorafgaand aan de aanstaande samenwerking met WWE in 2025, aangezien het het scherpe contrast tussen het duistere verleden van het worstelen en het heden benadrukt. Het is echter onwaarschijnlijk dat veel kijkers hun mening over Vince McMahon zullen veranderen, aangezien zijn perspectief meer gericht lijkt op het behouden van zijn merk dan op het bieden van echte inzichten.
Hoewel degenen die bekend zijn met de harde realiteit van het worstelen misschien niet veel nieuwe informatie vinden, zou de docuserie een grote impact kunnen hebben op het algemene publiek door McMahons gecontroleerde verhaal te onthullen. Uiteindelijk maakt de onthulling van de omvang van de misleiding in het worstelen het een boeiende kijkervaring.
Lees ook: Janel Grant’s advocaat anticipeert op aanstaande aanklacht tegen Vince McMahon in aanhoudende juridische strijd