Winder, Georgië
CNN
—

Die ochtend was de waarschuwing telefonisch binnengekomen bij Apalachee High School: er zouden woensdag schietpartijen plaatsvinden op vijf scholen.

En de onbekende beller – wetshandhavers zouden dit later bevestigen – waarschuwde dat Apalachee de eerste zou zijn. Toch stroomden studenten overal in Winder, Georgia, woensdag naar hun lessen, op weg naar de eerste periode, en daarna de tweede.

Voor Lyela Sayarath op Apalachee High was het Algebra 1.

Toen de stille jongen die naast haar zat tijdens de les opstond en vertrok, en de deur automatisch achter hem dichtviel en op slot ging, dacht Lyela er verder niets bij, vertelde ze.

Deze jongen stond erom bekend dat hij vaak spijbelde.

Maar toen kwam hij terug.

De 14-jarige klopte op de deur van het klaslokaal en een meisje stond op om hem weer binnen te laten. Ze sprong echter geschrokken achteruit.

De jongen had een aanvalsgeweer.

Lyela herinnerde zich later dat ze door het kleine raampje van de afgesloten klaslokaaldeur zag hoe de jongen met het pistool rechtsaf sloeg richting een ander klaslokaal.

Toen klonken er schoten op de Apalachee High School.

Op 10 minuten loopafstand hoorde Tim Mosher, een leerling uit de achtste klas van de Haymon-Morris Middle School, ook een geweerschot afgaan toen hij in het tweede uur van de Connections B-band zat.

De 13-jarige percussionist pakte een grote trom en maakte zich klaar om deze naar de schutter te gooien.

Maar toen kwam er een aankondiging: hun school ging op slot.

Tim ging zitten, met zijn rug tegen de muur. Iemand deed het licht uit. Niemand zei een woord.

Zoals zoveel Amerikaanse schoolkinderen hadden ze hierop getraind en wisten ze dat ze stil moesten blijven. Ze wisten nog niet dat hun stad Winder, Georgia, op het punt stond de dodelijkste schietpartij op een Amerikaanse school tot nu toe dit jaar te worden.

Precies op dat moment stond Tims moeder, Pam Mosher, in een Publix-supermarkt verderop. Haar telefoon trilde met een bericht van de school van haar zoon:

“Ouders, op dit moment zijn we voorzichtig en de school is in een strenge lockdown vanwege onze buurschool – Apalachee – die in een lockdown zit. HMMS-studenten zijn veilig. Probeer op dit moment niet naar school te komen.”

Vervolgens raasden politieauto’s met loeiende sirenes en zwaailichten voorbij in de richting van het gezamenlijke schoolterrein.

Mosher wist dat er iets mis was.

Tijdens Lyela’s wiskundeles lieten leerlingen zich op de grond vallen en kropen naar de hoek. Ze kropen dicht tegen elkaar aan terwijl de leraar het licht uitdeed.

Lyela, 16, duwde bureaus voor zichzelf en haar klasgenoten. Ze zei tegen anderen dat ze zich moesten verlagen.

Ook in de klas op Apalachee High hoorde Ethan Haney negen schoten buiten zijn klaslokaal en deed de deur dicht, vertelde hij later aan zijn moeder. De 17-jarige en anderen trokken stoelen en tafels naar voren om het te blokkeren.

Zoals zoveel kinderen die net dekking zochten, ging Ethans gedachten naar zijn geliefden. Zijn vingers gingen naar zijn apparaat.

“School shooting rn”, schreef hij aan zijn moeder, Erin Clark.

“ik ben bang”

“alsjeblieft”

“ik maak geen grapje”

“Ik ga weg van mijn werk”, stuurde Clark terug.

“Ik hou van je”, schreef haar zoon.

“Ik hou ook van jou, lieverd”

De 16-jarige Julie Sandoval hoorde geweerschoten die door de gangen van de middelbare school galmden. Het klonk alsof er zware boeken op de grond werden gesmeten.

Voor Janice Martinez was het alsof iemand buiten aan het spelen was.

Binnen enkele seconden was die illusie echter verbrijzeld: haar leraar beefde. Haar klasgenoten huilden.

“Het geluid werd steeds luider en luider,” herinnert Janice zich. “Ik zei tegen iedereen dat ze moesten gaan liggen. Ga liggen.”

Julie wist niet wat ze moest doen, behalve zich verstoppen en haar ouders een berichtje sturen, bezorgd om haar jongere zusje, ook een studente op de middelbare school. Snikkend vertelde Julie haar ouders hoeveel ze van ze hield – en verontschuldigde zich omdat ze het gevoel had dat ze geen “perfecte dochter” was geweest.

Macey Right, 14, stuurde haar moeder ook een sms: “Mam, ik ben bang. Ik hoor geweerschoten. Kom me alsjeblieft halen.”

Macey hoorde ook geschreeuw en ‘mensen die smeekten om niet neergeschoten te worden, en daarna zaten er mensen naast mij die alleen maar trilden en huilden’, herinnerde ze zich later.

Haar moeder, Anetra Pattman, een lerares op een alternatieve school op ongeveer acht kilometer van Apalachee High, probeerde haar dochter te troosten.

“Wat je ook doet, blijf me sms’en, sms me gewoon, sms me gewoon, om me te laten weten dat het goed met je gaat”, herinnert Pattman zich dat ze haar kind sms’te toen haar eigen school binnenkort op slot ging: Pattman deed de lichten in haar klaslokaal uit en hield haar klas stil.

Shana McMillan kreeg afschuwelijke berichten van haar dochter toen het meisje zich verstopte in de kamer tegenover een klaslokaal waar een leraar was vermoord. De leraar van haar dochter had haar leerlingen gezegd in de hoek te gaan staan ​​en stond toen boven hen om “hen te beschermen voor het geval de schutter de kamer binnenkwam.”

Al snel renden leerlingen van de andere kant van de gang huilend naar de kamer van haar dochter. “Ze was bang,” zei McMillan. “Ze dacht dat ze misschien als volgende naar haar klaslokaal zouden komen.”

Macey en andere meisjes hielden elkaars handen vast om te bidden. Even later werden ze verstoord door gebonk en geschreeuw.

Een klasgenoot vertelde Macey dat een van haar vriendinnen in zijn schouder was geschoten.

De autoriteiten kregen de eerste meldingen van een actieve schutter op de campus om 10:20 uur, nadat iemand op een draagbare paniekknop had gedrukt die een week eerder aan leraren was verstrekt, zo meldden de directeur van het Georgia Bureau of Investigation en de sheriff van Barrow County later.

Binnen enkele minuten confronteerden de schoolagenten de schutter.

De verdachte, een 14-jarige jongen, ging op de grond liggen en werd gearresteerd, aldus de autoriteiten.

Buiten de school was het wachten op antwoorden een kwelling.

Pam Mosher verliet de supermarkt. Ze ging naar huis. Ze bleef de schoolberichten ontvangen.

11:38 uur: “Haymon-Morris Midd: ​​Ouders en verzorgers, HMMS is nog steeds in een strenge lockdown. HMMS-studenten zijn veilig en beschermd. Heb geduld.”

Nu begon het nieuws zich te verspreiden – via sms-berichten, op nieuwszenders in Atlanta en op CNN – over vier mensen die waren doodgeschoten op Apalachee High.

Mosher probeerde geduldig te zijn, probeerde haar buren te vertrouwen, vertrouwde het systeem. “We zijn in Barrow County,” zei ze daarna. “Ik weet wat er in die politieauto’s zit. Ik weet dat ze hiervoor trainen.”

Kathrine Maldonado werd woensdag laat wakker door sms’jes van een vriendin. Hoewel de tiener had uitgeslapen, was hun school in lockdown gegaan.

Kathrines vriendin zei dat het goed met haar ging en begon vervolgens met het sturen van groepsberichten.

Ze kwamen er samen achter dat een vriend was vermoord.

“Ik begon te huilen”, zei Kathrine, “en ik werd gewoon boos.”

Nadat de verdachte was aangehouden, stroomden agenten Apalachee High binnen en evacueerden leerlingen uit klaslokalen terwijl paramedici de gewonden verzorgden. Helikopters vlogen boven hun hoofd.

Tegen die tijd werden de gevolgen duidelijker: twee leraren en twee 14-jarige leerlingen waren dood, en negen anderen – acht leerlingen en één leraar – raakten gewond en werden naar ziekenhuizen gebracht, aldus het Georgia Bureau of Investigation.

Julie Sandoval huilde toen ze de politie de klas hoorde binnenkomen.

“Laat me je handen zien,” riepen ze.

“Ik begon te huilen omdat mijn eerste reactie duidelijk was dat ik bang was omdat er een pistool op me gericht was. Maar toen dacht ik: ‘Oké’, dat betekent duidelijk dat ik oké ben omdat de politie er is, en ik zal in orde zijn,” zei Julie.

Leerlingen liepen met hun armen omhoog door de gangen van de school, terwijl agenten hen opdroegen: “Houd je hoofd omhoog, houd je hoofd omhoog.”

‘Ik bereikte haar eindelijk, en ze was er kapot van’

Al die uren had Tim Mosher tegen de muur gezeten in de muziekles. Hij keek niet op de klok, zei hij. Op een gegeven moment werden er hapjes en drankjes bezorgd bij de muzikanten die in Connections B stonden te wachten.

Tim kreeg een Lucky Charms-reep en een klein pakje melk, zoals in de cafetaria.

Halverwege de middag kreeg Pam Mosher nog een sms:

“Haymon-Morris Midd: ​​De wetshandhaving heeft nu groen licht gegeven om de lockdown op te heffen … Dank u wel.”

Dus ging Mosher naar de Haymon-Morris Middle School.

Tegen die tijd stroomden honderden – misschien wel duizenden – anderen naar de campus, en Pam kon niet snel dichtbij komen. De ouders en grootouders en buren en vrienden van de kinderen van Winder hadden de paar wegen naar de scholen in hun stad meer dan mijl in alle richtingen geblokkeerd, met de remlichten felrood aan de horizon.

Mosher sloot zich dus aan bij een groep anderen die hun voertuigen in lange rijen op de trottoirs en bermen van de weg lieten staan ​​en liepen – kinderwagens duwend, een scooter met been in het gips manoeuvrerend, peuters op heupen en schouders tillend – onder een late zomerzon naar het middelpunt van knipperende blauwe lichten.

Onderweg hadden de buren een kaarttafel neergezet en deelden ze water, sportdrankjes, granolarepen, pakken appelmoes, crackers met kaas en pindakaas, gummies en koude blokjes watermeloen uit.

“Het is middag en ze hebben sinds het ontbijt niets gegeten”, zei organisator Chris Comfort over veel van de studenten die voorbijkwamen.

“Er waren een paar kinderen die sinds gisteravond niet hadden gegeten omdat ze vanochtend geen tijd hadden voor ontbijt. Ze waren op weg naar school,” zei haar dochter Geaux, die thuisonderwijs krijgt.

“Het is warm en eng,” voegde de 15-jarige toe. “Ik vond het vreselijk dat mijn vrienden en zelfs kinderen die ik niet ken dit moesten doorstaan.”

Terwijl families zich buiten de school verzamelden om weer bij elkaar te komen, vertelde Lyela over de schietpartij aan een verslaggever van CNN. Ze beschreef het moment waarop ze een vriend zag die in een klaslokaal was geweest waar schoten waren afgevuurd.

“Hij zag het. Hij zag iemand neergeschoten worden. Hij had bloed op zich. Hij liep een beetje mank,” zei Lyela. “Hij zag er geschokt uit.”

Ondertussen werden Macey en haar moeder herenigd in een tranentrekkende omhelzing.

“Ik kwam eindelijk bij haar en ze was er kapot van. We omhelsden elkaar en huilden een tijdje,” zei Pattman. “Je denkt nooit, nooit, nooit, nooit, nooit, dat het jou of een van je kinderen zou overkomen.”

Erin Clark, die haar ‘baby’ een berichtje met haar liefde had gestuurd, trof Ethan veilig aan bij de tribune.

En toen Pam Mosher eindelijk bij Tims school aankwam, hadden de politie, hulpsheriffs en SWAT-agenten alle ingangen geblokkeerd, vertelde ze.

Mosher liet haar ID zien. Tim bevestigde dat hij van haar was.

En moeder en zoon begonnen aan een lange wandeling naar huis.

Michelle Krupa en Isabel Rosales van CNN deden verslag vanuit Winder, Georgia. Zenebou Sylla, Taylor Romine, Sharif Paget, Alli Gordon, Nick Valencia en Dakin Andone van CNN leverden bijdragen aan dit verslag.